W dniu Święta Żniw przypomina się o tym, że człowiek jako część Bożego Stworzenia powołany jest do ochrony środowiska naturalnego, co wobec klęski ekologicznej w wielu rejonach świata, jest wciąż aktualnym wezwaniem do odpowiedzialności za zachowanie Stworzenia.
Dziękczynne Święto Żniw zwane w Kościele luterańskim popularnie Świętem Żniw kieruje uwagę wiernych w stronę wdzięczności za codzienny chleb, przypominając również o diakonijnym (służebnym) posłannictwie wyznawców Chrystusa, powołanych do pracy na rzecz bliźniego. Refleksja o ludzkiej solidarności, sprzeciw wobec materializmu oraz opowiedzenie się za współczuciem i działaniem stoi w centrum Święta Żniw.
Dziękczynne Święto Żniw to także dziękczynienie za to wszystko, co otrzymujemy z ręki Boga i zachęca do okazywania miłości i miłosierdzia potrzebującym. Mówi o tym tekst z Księgi Izajasza 58,7-12, który będzie czytany podczas liturgii: „… podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata się nie odwrócisz. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą. Gdy potem będziesz wołał, Pan cię wysłucha, a gdy będziesz krzyczał o pomoc, odpowie: Oto jestem! Gdy usuniesz spośród siebie jarzmo, szydercze pokazywanie palcem i bezecne mówienie, gdy głodnemu podasz swój chleb i zaspokoisz pragnienie strapionego, wtedy twoje światło wzejdzie w ciemności, a twój zmierzch będzie jak południe, i Pan będzie ciebie stale prowadził i nasyci twoją duszę nawet na pustkowiach, i sprawi, że twoje członki odzyskają swoją siłę, i będziesz jak ogród nawodniony i jak źródło, którego wody nie wysychają. Twoi ludzie odbudują prastare gruzy, podźwigniesz fundamenty poprzednich pokoleń i nazwą cię naprawiaczem wyłomów, odnowicielem, aby w nich można było mieszkać.”
[nggallery id=65]
(Fragm. z: http://www.ekumenizm.pl/)