Nauka Kościoła

„A bez Niego nic nie powstało”                                                                                     (Ewangelia Jana 1,3)

Róża Lutra

Kościół jest zgromadzeniem wierzących i społecznością świętych, w którym Słowo Boże jest czysto i wiernie nauczane, a Sakramenty Święte są sprawowane i udzielane zgodnie z ustanowieniem Pana Jezusa.
Głową Kościoła jest sam Jezus Chrystus.
Zgodnie z Nowym Testamentem istnieje w Kościele powszechne kapłaństwo wiernych, dlatego każdy wierzący powołany jest do jego sprawowania (np. głosząc ewangelię w swoim środowisku). Kościół Ewangelicki nie zna kapłaństwa hierarchicznego i uznaje jeden urząd duchowny zwiastowania Słowa Bożego i sprawowania Sakramentów Świętych (np. diakon, ksiądz, biskup).
Kościół jest społecznością świętych, dlatego nie kanonizujemy, ani też nie modlimy się do świętych. Nie potrzebujemy wzywania świętych. „(…) a chociażby nawet byłaby to rzecz cenna, jednak jest to rzeczą bardzo zgubną. Chociaż aniołowie w niebie, a święci na ziemi a może także i w niebie, modlą się za nas (jak zresztą i Chrystus czyni), to jednak z tego nie wynika, iż mamy aniołów 1 świętych wzywać, uwielbiać i czcić jako patronów i orędowników (…) Jest to bowiem bałwochwalstwo, gdyż taki zaszczyt przyznawać należy jedynie Bogu.”
(Artykuły szmalkaldzkie)
Kościół Luterański uznaje, że Maria Panna jest matką Jezusa Chrystusa – Boga i Człowieka w jednej osobie. Dlatego modlimy się wyłącznie do Boga w Trójcy Świętej. (Pierwsze przykazanie: Jam jest Pan, Bóg twój. Nie będziesz miał innych bogów obok Mnie.) Jeden jest tylko Orędownik – Jezus Chrystus – który wraz z Duchem Świętym wstawia się za nami u Ojca.

Nabożeństwo luterańskie

Nabożeństwo luterańskie nie jest powtórzeniem bezkrwawej ofiary Jezusa Chrystusa składanej Bogu przez ludzi (kapłana)lecz ofiarą darowaną ludziom przez Boga. Istotę nabożeństwa ewangelickiego określił Marcin Luter w kazaniu wygłoszonym w trakcie poświęcenia kościoła zamkowego w Torgawie w roku 1544 słowami: „… aby tu sam Pan Chrystus przemawiał do nas w Słowie Swoim świętym, a my abyśmy z Nim mówili przez modlitwę, psalmy i pieśni pochwalne”. Liturgia luterańska od XVI wieku prowadzona jest w języku narodowym.
Stroje liturgiczne, jak i wyposażenie świątyni, luteranizm uważa za tzw. adiafora, tzn. rzeczy obojętne, drugorzędne.

Zgodnie z nauką Chrystusa uznajemy tylko dwa stany po śmierci

niebo (bliskość Boga), piekło (wieczne oddalenie od Boga). Odrzucamy naukę o czyśćcu, jak również związaną naukę o odpustach za żywych i umarłych.

Władze kościoła

Najwyższą władzą ustawodawczą Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego w RP jest Synod Kościoła, Synod Kościoła jest wybierany w sposób demokratyczny z grona wszystkich duchownych i świeckich członków Synodów Diecezjalnych Kościoła. Synod Kościoła wybiera Biskup Kościoła, który jest duchowym zwierzchnikiem Kościoła i z urzędu także Prezesem Konsystorza. Konsystorz jest naczelną władzą administracyjną Kościoła w Polsce i zarazem stanowi kierownictwo Kościoła.
W skład Kościoła wchodzi obecnie sześć diecezji: cieszyńska, katowicka, mazurska, pomorsko – wielkopolska, warszawska i wrocławska. Diecezja posiadają swoje synody, biskupów i rady. W diecezjach istnieją samodzielne parafie i podlegają im foliały, Proboszcz i rada parafialna są wybierani przez wszystkich pełnoletnich członków parafii.
Kościół Ewangelicko – Augsburski zajmuje się także pracą duszpasterską oraz misyjno – ewangelizacyjną w różnych grupach i środowiskach społecznych oraz współpracuje z innymi kościołami chrześcijańskimi należącymi do Polskiej Rady Ekumenicznej. (ks. Jan Gross)

Zobacz krótki film o naszym Kościele: Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce

Dodaj komentarz